Doğumun akabinde bebeğini meskende bırakarak iş hayatına dönen yeni anneler için bu süreç bunaltıcı olabiliyor. Anadolu Sıhhat Merkezi Ruhsal Danışmanı Necmiye Doğruer, doğum sonrası çalışmaya başlayacak annelere hem “yeterli” anne olma hem de işe adapte olma konusunda tavsiyelerde bulunuyor.
Anneler büyük bir karmaşanın ortasına düşüyor
Bebeğin dünyaya gelişiyle birlikte annenin hayatında büyük değişiklikler meydana geliyor. Ömrünü devam ettirebilmek için uzun mühlet annenin varlığına gereksinim duyan bebeklerine en uygun formda bakmak isteyen anneler hem fizikî hem de duygusal olarak yaşadığı büyük sorumluluğun gerçekliğiyle bir karmaşanın ortasına düşüyor. Anne için en zorlayıcı süreç ise işe dönme vaktinin gelmesiyle başlıyor.
Annenin hali bebeğin direkt etkiliyor
Bebek için de anne için de birinci vakitler zorlayıcı olabilecek işe dönme sürecindeki lokomotif kişi tekrar annelerdir. Bebekler çok uzun müddet annenin taşıdığı hisle hareket eder. Anne kaygılıysa bebek de korkuludur, anne huzurlu ve rahatsa bebeğin yaşamsal tepkileri da bu taraftadır. Bundan yola çıkarak doğum sonrası müsaadesini tamamlayıp işe geri dönen annenin bebeğini hangi hisle meskende ona bakım veren şahısla bıraktığı büyük ehemmiyet taşır.
Eğer anne, inançla ve telaştan uzak bir biçimde bebeğinden ayrılarak bakım veren şahsa huzurla bebeğini emanet edebiliyorsa, bu zarurî durumla baş etmek her iki taraf içinde kolay olur. Anneyi vicdani olarak en çok zorlayan noktan bebeğini meskende bıraktığı için duyduğu suçluluk duygusudur. Kâfi anne olma kaygılarıyla boğuşan annelerin, bebeğiyle kurduğu bağın zayıflayacağına dair ağır dertleri ve bebeğin gelişiminin sekteye uğrayacağı, travma yaşayacağı endişeleri da süreci zorlaştırıyor.
Birçok modüle bölünmek ruh sıhhatini tehdit ediyor
Doğum sonrası işe başlama sürecinin zahmetlerini yaşayan bayan, hem annelik hem de iş bayanı rollerinde sıkıntının neresinde ne kadar durabildiği konusunda sorgulamalar yaşayabilir. Zihnen konutta bedenen işte geçirilmek zorunda olan saatler ruh sıhhatinin en büyük tehdidi olmakta. Bölünmüşlük hissi ile yaşamsal rolleri ortasında sıkışmışlık yaşayan çalışan anne için, hem iş hem de bebeği ile ilgili mevzularda mükemmeliyetçiliğe kayan bir idealizasyon oluşuyor.
Kendinizi sorgulamayın ‘olabildiği kadar’ hududunda kalın
Yeni annelik ve işe dönüş karmaşasında bebeğe, konut yaşantısındaki rutinlere ve eşe dair sorumluluklar konusunda da eksiksiz bir performans gösterme uğraşı da anneyi ziyadesiyle yıpratır. Eksiksiz olma gayreti yerine anneler öncelikle şartları olduğu üzere kabul etmeliler. Kendi yeterliliğini sorgulamak yerine “olabildiği kadar” hududunda kalmak en doğrusudur. Bu noktada kendi kaidelerinin gerçekliğini görmek ve sakinlikle yapabilirliklerinin sonlarını kabul etmek gerekir.
Çıkış noktasını anne ve bebek ortasındaki güçlü bağ yaratıyor
Bebeğin, bakım veren kişi ile kurduğu ilgi çok değerli olsa da annesiyle ortasındaki bağın yerini asla alamaz. Anne ve bebek ortasında kurulan sağlam bağ ile fizikî olarak başka olunan vakitlerde bebek anneyi anne de bebeği zihninde taşıyabilir. Fizikî olarak bir ortada değilken de kurulan güçlü bağın yardımıyla bebek annenin varlığından uzaklaşmaz. Temel problem budur ve bunu bilmek sıkışmış bir anne için çıkış noktasıdır. İşe giderken bebeğini ruhen ve bedenen itimatla meskende bırakabilen anne bu süreci ruhsal olarak zorlanmadan yaşayabilir. Zahmetlere ve mümkün sıkıntılara tahlil yolu bulabilir.
Babaların da desteklemesi gerekiyor
Birçok anne bebek dünyaya geldikten sonra babaların süreçteki gücünü ve dayanağını yok sayıyor. Bu güç süreçte babaların da katkı sağlamasıyla aile olarak her zahmetin altından kalkılabileceğinİ unutmamak gerekir. Bayanın bebeğe dair her şeye tek başına kalkışmasının manalı değildir. Bayanın babayı bu sürece dâhil etmeye istekli olması gerekir.
anne çalışma çocuk ebeveyn hayat ömür yeterlilik
