Biz bayanlar neden ve nasıl oluyor da hayatımızı erkeklere endeksli yaşıyoruz bilemedim.
Bilemedik…
Neler söyleriz artlarından, neler konuşulur kız sohbetlerinde… Mangalda kül bırakılmaz… Halbuki o küller savrulur da tekrar bizim gözlerimize bedel, yaşlar süzülüp sarfiyat. Közleri de nasıl eze eze yakar geçer yüreklerimizi.
Rapunzel’in avuç içleri
Yüreğimizin avcumuza düştüğünü hissederiz neredeyse gözlerimizle şahit olarak. Rapunzel saçlarımızı şöyle bir savurup aynanın karşısına geçtiğimizde fark ederiz suretimizin bize artık yabancı olmaya başladığını.
Yanan yüreğimiz ellerimizde, kan ter içinde gözleri yaşlı otururuz kuaför koltuğuna. Hafriyat deriz! Hafriyat, bitsin her şey. Saç kökleriyle birlikte sökülüp atılsın bütün niyetler. Ne kadar elem üzüntü birikmişse ruhumuzda, saçlarımızla birlikte karışıp gitsin öteki kıssalara.
Makasın çağdaş dokunuşları
Bizim başımızda bu niyetler başkalarına eklenerek dolanadursun, evvel bir inanmaz adam. Elinde makas, bıyık altından bir sırıtır. Adeta bakışlarında erkek olmanın ve birazdan bu hüzünden kazanacağı paranın gururu vardır. Bayan saçlarıyla birlikte yok olup gidecek, içini köz etmiş gözyaşlarının peşindedir. Bunun dışında dünyada yanıp kül olacak diğer hiçbir kaygının ehemmiyeti yoktur.
Bir yanı da kıyamaz bayana. Çağdaş dokunuşlarla bayanın hoşluğunu ön plana çıkarır, mahir elleriyle.
Ama yeniden de kesilir işte o güzelim Rapunzel saçları, olan olur nihayetinde. Bayan kısacık saçları ensesinde, gözyaşlarını kanlı yüreğiyle biraz evvelki o kuaför koltuğunda bırakıp kaçarak uzaklaşır olay mahallinden.
Tüm kahırlarını, aşkını, eskilerini orada bıraktığını düşünerek…
Bir nebze daha memnun, lakin pişmanlığa beş kala, yeniden hayatın içinde…
erkek münasebet bayan psikoloji saç kesimi
