Sevgilinle her an birlikte olmak, ortak arkadaşlarla görüşmek, tüm işleri birlikte yapmak, birlikte gezmek ve uyumak… kulağa beğenilen geliyor değil mi? Lakin ne yazık ki, bu fikir hiç de hayal edildiği üzere olmadığını görme riskiniz de var.
Bu durum herkes için tıpkı halde olmasa da, genç çiftlerin birlikte yaşamaya başlamaları genelde çiftlerin başka ayrı kendilerini partneriyle olan münasebetlerinde sıkışmış hatta tuzağa düşürülmüş hissetmesine sebep olabiliyor. Zira birlikte yaşamak evlilik kadar bağlayıcı değil fakat tam manasıyla bağımsızlıkta değil…
İlişkilerin başlangıcında her şey heyecan ve cümbüş üzerine kuruluyor. Ekonomik yükümlülüklerin ve meskenle ilgili zorunlulukların omuzlara bindirileceği yük düşünüldüğünde, bu heyecanlı hayat bir müddet sonra ister istemez kişiyi hayatın gerçekleriyle karşı karşıya getirecektir.
Sevgilinizin giysilerini kendi dolabınızda görmek şu anda damarlarınızda kan akışını hızlandırsa da bu durum bir müddet sonra tahammülünüzle hakikat orantılı olarak çekilmez bir hal alabiliyor.
Bir dezavantajı ise yapılan market alışverişinden sonra yiyeceklerin çarçabuk bitmesi ???? Partneriniz son peynirinize dokunursa salavatın Rusçasını getirmeye başlıyorsunuz.
Yalnızlıktan süratli bir geçiş ile birebir meskende yaşadığınızı düşünsenize. Partneriniz her yerde! Kirli çoraplarıyla tuvalete bıraktığı kalıntılarla. Ya o çorap yatağınızdan çıkarsa? Orası sizin mabediniz…
Yanlış anlaşılmasın yaşamayın demiyorum yaşayın olağan tahminen evlenmekten vazgeçersiniz tahminen de bu da bir nimet ????
